Heel kort neem ik je mee terug naar de jaren vijftig, naar de Bollenstreek van Nederland. Mijn opa, destijds zo’n twintig jaar oud, bouwt net na de oorlog een bestaan op als aardappelteler. Ondanks dat de handel goed geld oplevert, krijgt hij het idee iets met kruiden te gaan doen. Het wordt hem door iedereen afgeraden. Eigenwijs als hij is, besluit hij toch voor zijn droom te gaan. En als eerste bieslookteler in Nederland weet hij van zijn idee een succes te maken.
Mijn opa was niet de enige met een droom. Zelf had ik er ook één. Die komt deze maand uit.
Boterham verdienen
De plantage van mijn opa werd een bloeiend bedrijf en is uiteindelijk overgenomen door een familielid. In de jaren vijftig hadden we in Nederland nog niet zoveel met kruiden. Het was daarom ook niet zo gek dat mensen argwanend tegenover het idee van mijn opa stonden. Zou er wel een goede boterham mee te verdienen zijn? Het bleek gelukkig toch zo te zijn.
Besmet
Of ik tijdens mijn jeugd met het ‘kruidenvirus’ ben besmet? Nee hoor, dat valt hartstikke mee. Zo’n vier jaar geleden, ik moet net 18 jaar zijn geweest, begon ik een kennis van me te helpen met zijn kruidenoogst. Op dat moment werden deze kruiden nog verkocht aan de retailbranche, supermarkten met name.
Bestrijdingsmiddelen
Het verkopen van de kruiden gebeurde onder de naam ‘Plukkruidje’. Ik besloot voor de teler te blijven werken. Niet veel later mocht ik het bedrijf overnemen. Zo werd ik op jonge leeftijd eigenaar van een onderneming. Het telen van de kruiden in Nederland, dat stond me eigenlijk vanaf het begin al tegen. Het was ook echt een pijnpunt: in Nederland kennen de planten weinig zonlicht en staan ze bloot aan heel veel vocht. Slakken en ongedierte zijn het gevolg, waardoor je gedwongen wordt bestrijdingsmiddelen toe te passen. Dat past helemaal niet bij het product van Plukkruidje.
Ethiopië
Plukkruidje teelt zijn kruiden nu in een zeer zonnig gebied in Ethiopië. De kruidenkwekerij bevindt zich op grote hoogte, wat vele voordelen biedt. We hoeven bijvoorbeeld nagenoeg geen bestrijdingsmiddelen te gebruiken omdat kleine beestjes niet kunnen leven op deze hoogte. Dit is de voornaamste de reden van het verplaatsen van de kwekerij van Nederland naar Ethiopië.
80 hectare
Vanuit Nederland is het natuurlijk lastig om mensen aan te sturen op de kruidenteelt. Daarom reisde ik om de twee, drie maanden naar Afrika. Dat moest slimmer kunnen. Wat volgde, was een rondgang langs vele kruidentelers in Ethiopië, waarmee we vanuit Plukkruidje samen konden werken. Uiteindelijk vond ik een geschikte plantage, van wel 80 hectare groot.
Stichting
Nu zijn we op het punt dat we twee keer per week de verse kruiden op ons kantoor in Poeldijk in ontvangst mogen nemen. Natuurlijk vind ik het fantastisch om deze stappen met Plukkruidje te kunnen zetten. Maar net als mijn opa had ik altijd één specifieke droom. Voor mij was dat het maken van een maatschappelijk product. Vanaf deze maand doneren we een percentage van de winst van Plukkruidje aan een stichting die gehandicapte kinderen in Ethiopië helpt. Op de verpakking van Plukkruidje komt straks te staan: ‘Met plukkruidje thee help je anderen mee.’
In de volgende blogs die we nog gaan publiceren, vertellen we daar veel meer over.
